14-8-2021

Μαμά που είσαι; Φοβάμαι.
Μαμά που είσαι; Κρυώνω.
Μαμά είχες υποσχεθεί πως δε θα με αφήσεις ποτέ
και τώρα έχω μείνει ολομόναχη.
Μαμά θέλω να σφίξω το χέρι σου και δεν το βρίσκω.
Μαμά θέλω να με πάρεις αγκαλιά και δεν είσαι εδώ.
Μαμά φοβάμαι.
Δεν ξέρω τι να κάνω.
Δεν ξέρω που πρέπει να πάω.
Μαμά πονάω. Πότε θα σταματήσει ο πόνος;
Μαμά πνίγομαι.
Ουρλιάζω αλλά τις κραυγές μου δεν τις ακούει κανείς.
Μαμά θέλω να πεθάνω και εγώ. Να ησυχάσω.
Να έρθω να σε βρω να είμαστε μαζί για πάντα.
Μαμά φοβάμαι.
Και ο φόβος είναι σα ζωντανός οργανισμός που τον νιώθω
να πάλλεται μέσα σου.
Μια μαύρη τρύπα έτοιμη να με ρουφήξει.
Μαμά που είσαι; Γύρνα πίσω.
Υπόσχομαι πως δε θα σου φωνάζω πια.
Μόνο θα σ'αγαπάω και θα σε προσέχω.
Μαμά μου λένε πως πρέπει να συνέχισω τη ζωή μου.
Πως και εσύ αυτό θα ήθελες. Δεν ξέρω πως.
Μαμά τα δάκρυα μου τρέχουν και τρέχουν και δε σταματάνε.
Άλλες φορές βγαίνουν στην επιφάνεια, άλλες φορές το κλάμα είναι βουβό
και γεμίζω μέσα μου λίμνες. Πνίγομαι.
Μαμά δεν μπορώ να πιστέψω πως δεν είσαι πια εδώ.
Περιμένω να χτυπήσει η πόρτα και να γυρίσεις και να μου πεις πως όλα ήταν ψέμματα.
Μαμά αυτός ο πόνος είναι αβάσταχτος.
Μου σκίζει κάθε μέρα τα σωθικά.
Μαμά νόμιζα πως ήξερα από πόνο αλλά μάλλον δεν είχα ιδέα.
Μαμά γύρνα πίσω σου λέω. Φοβάμαι.
Μαμά μόνο εσύ ήξερες να παλεύεις με τους φόβους μου.
Μόνη μου δεν ξέρω αν μπορώ.
Μαμά μου λείπεις.
Μαμά σε χρειάζομαι.
ΜΑΜΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;;;